PANAHON NG LAKAS BAYAN HANGGANG SA KASALUKUYAN

 

Panaginip na Gising

     ni Silvestre M. Punsalan

Marami ka nang nabasa at narinig tungkol sa mga pangyayari noong nakaraangdigmaan. Marami sa mga kaibigan mo, kapit-bahay, at kahit di kakilala, ang namatayan, nasugatan, nasunugan, at nawalan. Dahil sa mga pangyayaring ito, sa sandal ng iyong

 pagtataka, nagtatanong ka . . . bakit? Iniisip mo, “akala ko marunong ang Diyos, maawainat kasukdulan ng lahat ng dangal at kabanala.” Totoo kayang kagustuhan din niya ang

 bagsik ng digmaan at ang mga pagkakataong nagpapalabas ng magaspang na katibayanng kalupitan ng tao: ang paglaplap ng laman, ang pagdukot ng mata, ang pagtapos nghita, ang hatiin ang ng dalawang kalabaw, ang pagbunot ng buko, ang paggilit ng leeg, ang paglagari ng balikat, ang pagbali ng tadyang sa pamamagitan ng palupalo- totoo kayana lahat nito at iba pang nagawa na hindi nangyari kahit sa panaginip mong nilalagnat. totoo kayang kagustuhan din ng Diyos ang lahat? Mga tanong na hindi mo masasagotdahil sa tatlong taon ng pananakop nasupil pati ang hibang mong pag-iisip. Ngayon sa mga tahimik mong sandal lumilingon ka sa nakaraan, binabalikan mo ang mga

tanong na hindi mo masagot noong mga sandal mong tulala, subali’t magkaparis ang

ngayon at ang noon, hindi mo rin sila masagot. Hindi mo alam sagutin kung bakit napahintulutan ng Diyos na puno nng lahat ngkabaitan na mangyari sa sementadong daan ng maingay na Maynila ang mga ito: maraming taong nabubuwal na hindi na makatayo, gumagapang sa tabi ng pader upangmarating ang pamp

ang ng ilog Pasig sa ilalim ng tulay ng “Quezon” sa Kiyapo at

napupugto ang hininga sa gutom. Ninais niyang doon mamatay upang kung magdaraanang taong may natitira pang awa, sisipain ang patay upang mahulog sa ilog nang hindi naibibili ng kabaong ng kanyang kamag-anak ang mga butong nakabalot ng balat na sukatsanang tawaging bangkay. Lumipas ang mga malinaw mong sandal na parang mga sandaling tulala. Susukoka na! hindi mo na kayang isipin ang maraming binigay na palaisipan sa iyo ngnakaraang digmaan. Mahina ang loob mo.Kung kalian mo lang tiningnan ang pagpaparangalan ng nakalululang palasyo saating baybay-dagat at nakita mo ring nakalublob sa putik ang kural-baboy natinutulungan ng tao sa Tondo; minasdan mo ang nagpapakasawa sa pagkaing nasa mga palamigan, malinis at maluwag na asoteya ng hotel sa tabi ng dagat dinadayo ngmayaman, at nakita mo rin naman na nakatapak at nakapaligid sa maralitang dulang angmaraming gutom na tinatawag ding tao; narinig mo rin naman ang kaluskos ng maraminghindi mapakaling manggagamot na nagbabantay sa maysakit na maraming ibabayad,malinaw mong narinig ang daing ng walang hinihintay na naghihingalong may sakit nawalang gamot; nakapaligid ang maraming botikang puno ng gamot ilang dangkal mula sahihigan niya. Nakita mong lahat iyan. Noon hindi mo mauanawaan ang kahulugan nito. Noong dumating ang digmaan, sa mga nalilito mong sandal sa pinaglikasang pook, marahan, maliwanag, matindi at maingay, dumaang lahat iyan sa iyong panimdim, parang palabas na may kulay. Ikaw, naalis ang iyong pagtataka. Nalaman mo noon na. magkasingn halaga ang buhay ng may palasyo sa baybay-dagat at ang nakabaluktot salamig sa dampang kugon; magkakulay din ang dugo nila.

Hindi nangangayupapa ang kamatayan kahit sa nakasakay sa “Cadillac”.

Pagkatapos mong madalumat ang lahat pagkaraan ng ilang buwan, nagisnan mo anglamig ng Disyembre na may dalang patalim at ang init ng tag-araw na nagsusunog ng balat. Ang panahon ng buhay sa pamamagitan ng digmaan at kamatayan ang naniningilng pautang. Natauhan ka sa katutuhanang nakita mo dahil hindi pala palabas na maykulay kundi tunay na dugong tumutulo at tunay na buhay na namatay sa patalim ng galitat paghihiganti. Naisip mo noon na baka kagustuhan din ngn Diyos ang digmaan upang ipakilalasa mga palalo na sa mundo mayroon pang ibang bagay maliban sa kanilang sarili. Ngayon, hindi ka na natatakot dahil sinasabi ng iyong puso na sa lahat hindilaganap ang ngayon, na ang kahapon ay hindi sukatan ng bukas, at ang bukas ngayonlang ng kahapon ng bukas ngayon . . . dahil malikmatang lahat ng panaginip ng gisingn. Pati na ang digmaan.

Repleksyon:

Pinapahintulan ng Diyos ang lahat ng bagay sapagkat alam niya na ito ay ating mapapagtagumpayan. Hindi niya pahihintulutan ang ganitong pagsubok kung hindi natin kaya. Kaya ang dapat nating gawin ay pukawin ang ating puso at diwa at kahit ano pang mapait na karanasan ang nangyari sa nakaraan ito ay mapapalitan ng kasiglahan.

https://www.academia.edu/33735483/Final_book_sanaysay?fbclid=IwAR2pGTEAJfUohqyFm3M4i5tTBmcaKI2XevG_GvahUxMx-SFHbSDMo7Cc-IY

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

TALUMPATING PAGPAPAKILALA

Talumpati: Pagpapakilala sa Panauhing Pandangal Isang kaaya-aya at pinagpalang araw po sa inyong lahat. Sa hapon pong ito, ating makikilala ang ating taga-pagsalita na isang mabuting mag-aaral ng La Consolacion University Philippines. Siya ay nagmula sa Grand Royale Subd., Pinagbakahan, City of Malolos, Bulacan. Siya ay may edad na 18. Pangalawang anak nina G. Roger Robles at Gng.Carlota Robles. Nagtapos siya bilang honor student sa pagka-elementarya sa Mary the Queen School of Malolos. Pinagpatuloy naman niya ang pagka-sekondarya sa Marcelo H. del Pilar National High School at kasalukuyang kumukuha ng Science, Technology, Engineering and Mathematics (STEM) sa ating pinakamamahal na paaralan ang - La Consolacion University Philippines. Malugod ko pong ipinapakilala sa inyo ang ating panauhing tagapagsalita, palakpakan po natin siya Bb. Alyssa R. Robles.
Read more

SANAYSAY SA PANAHON NG HIMAGSIKAN

  Ang Liwanag at Dilim Madalas namang mangyari na ang Kalayaan ay sinasakal ng mali at bulag na pagsampalataya, ng mga laon at masasamang ugali, at ng mga kautusang udyok ng mga akalang palamara. Kung kaya may katwiran ay dahil may kalayaan. Maaaring mamahala ang mga hangal at lilong Pinuno, na mag-akala ng sa sarili bago ng sa iyo, at salawin ka sa ningning ng kanilang kataasan at mga piling pangungusap na nakalalamuyot. Kinakailangan ngang matalastas mo’t mabuksang tuluyan ang iyong pag-iisip, nang makilala mo ang masama at mabuting Pinuno, at nang huwag masayang ang di-masukat mong mga pinuhunan. Ang kadahilanan nga ng mga Pinuno ay ang Bayan, at ang kagalingan at kaginhawaan nito ay siyang tanging dapat tunguhin ng lahat nilang gawa at kautusan. Ano pa mang mangyayari, ang mga Pinuno ay siyang mananagot. Tungkol nila ang umakay sa Bayan sa ikagiginhawa. Kailan pa ma’t maghirap at maligaw ay kasalanan nila. At kung ang nagkakasala sa isang tao ay pinarusahan, ano k...
Read more

TALUMPATING PANGKABATIRAN

 Paraan Upang Maiwasan Ito Ng Mga Kabataan Para sa ating mga ordinaryong mamamayan hinihikayat ko kayo na makibahagi at gawing ang nararapat bilang isang responsableng mamamayan. Umpisahan natin ang pagpapalaganap ng disiplina at takot sa ating mga anak sa loob mismo ng ating bawat tahanan. Ang batang busog sa aral at pagmamahal ng mga magulang ay malayong mapapariwara sa buhay. Huwag nating konsentihin ang mali na nakikita natin. Ang problema sa droga ay hindi lamang suliranin ng ating gobyerno.Ang bawat isa sa atin ay may obligasyon. Huwag nating hayaan na darating ang panahon na mapapasama ang sinuman sa ating pamilya sa datos ng mga taong lulong at pinapatay ng dahil sa droga. Makuntento na tayo kung ano ang mayroon at huwag maghangad pa ng mga bagay na hindi naman natin kaya. Mahirap humusga at maging eksperto, dahil sa kung ano ang kadahilanan ng mga nagtutulak at mga adik ay tanging sila-sila na lamang ang nakakaalam. Mag-isip sana tayo kung ano ang ating maitututlong sa ati...
Read more